Τι
βρίσκεται πίσω από τα λαμπερά φώτα του θεάτρου και τα εκφραστικά πρόσωπα των
ηθοποιών όταν πέσει η αυλαία;
Το Glass
Mask,
ένα από τα πιο δημοφιλή και μεγάλα σε έκταση shoujo manga
στην Ιαπωνία. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις σελίδες του περιοδικού Hana to
Yume το
1976, μία δεκαετία που ουσιαστικά έπλασε το είδος των shoujo και διεύρυνε τόσο την
αφηγηματικότητα όσο και τη θεματολογία του.
Το 2006
το Glass Mask αναγνωρίστηκε
ως το 2ο σε πωλήσεις shoujo manga όλων των εποχών στη χώρα του. Αν
και η φήμη του δεν άγγιξε ποτέ τα ίδια επίπεδα στο δυτικό κοινό, σημάδι της
επιτυχίας του ήταν οι πολλές και διαφορετικές μεταφορές του στην τηλεόραση
εντός των συνόρων. Η πρώτη του μεταφορά σε anime ήρθε 8 χρόνια μετά τη δημοσίευσή
του από το studio Eken και
ολοκληρώθηκε μερικούς μήνες αργότερα σε μόλις 23 επεισόδια. Χρειάστηκε να
περάσουν 14 χρόνια για να αποκτήσουν οι ήρωές του ξανά κίνηση. Το 1998 η TMS
Entertainment αποφασίζει
να αγγίζει ξανά τον γερασμένο πλέον τίτλο και κυκλοφορεί 3 επεισόδια σε μορφή OVA. Θα
χρειαστούν τελικά άλλα 7 χρόνια ώστε η σειρά να αποκτήσει τηλεοπτικό remake από το ίδιο studio,
στο οποίο remake
θα αναφερθούμε. Η
επιτυχία της σειράς βέβαια δεν στάθηκε όμως εκεί αφού απέκτησε αρκετά flash
anime spin-offs, κυρίως
χιουμοριστικού χαρακτήρα, αλλά και μία live action
σειρά.
Πρωταγωνίστρια
της ιστορίας είναι η 13χρονη Kitajima Maya η οποία ζει και εργάζεται στο
εστιατόριο που δουλεύει η μητέρα της. Η μικρή Maya δεν χαίρει ιδιαίτερης
εκτίμησης στο άμεσο περιβάλλον της, ούτε
πιστεύει ιδιαίτερα στον εαυτό της, έχει όμως ένα πολύ συγκεκριμένο πάθος κι
αυτό είναι η αγάπη της για το θέατρο και τις τηλεοπτικές σειρές, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε να
αμελεί τις καθημερινές της εργασίες.
Η ζωή
της Maya όμως
θα αλλάξει όταν θα τη συναντήσει για πρώτη φορά η Tsukikage Chigusa,
μία βετεράνος
ηθοποιός που αναγκάστηκε να αποχωρίσει από το θέατρο μετά από ένα ατύχημα που
είχε επί σκηνής. Βλέποντας τη Maya να ερμηνεύει όλους τους ρόλους μιας σκηνής που είχε
απομνημονεύσει από την τηλεόραση, διακρίνει επάνω της ένα ακατέργαστο ταλέντο και
αποφασίζει να την εκπαιδεύσει ως διάδοχό της ώστε να ερμηνεύσει τον θρυλικό
ρόλο του «Πορφυρού Αγγέλου».
Το Glass
Mask ήταν
ένας από τους τίτλους που συναντούσα θαμμένο αραιά και που ανάμεσα σε άλλες
προτάσεις anime.
Παρότι κλασικός τίτλος στη χώρα του δεν αναγνωρίστηκε εξίσου στο εξωτερικό αν
και έχει φανατικό κοινό σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης. Πιο συγκεκριμένα, το remake
της σειράς
κυκλοφόρησε στην Αμερική από τη Sentai Filmworks το 2010 αλλά η κυκλοφορία του
δεύτερου μισού ακυρώθηκε λόγω των χαμηλών πωλήσεων που είχε σημειώσει το πρώτο
μέρος.
Όπως θα
ήταν αναμενόμενο από μία σειρά με κύριο θέμα της το θέατρο, το δράμα και η
μελοδραματική προσέγγιση αρκετών γεγονότων είναι αναπόσπαστα κομμάτια της. Θα
μπορούσαμε να πούμε ότι η ιστορία από μόνης της περιέχει αρκετά κλισέ, ωστόσο
ένας από τους μεγαλύτερους ενδοιασμούς μου όταν αναφέρομαι σε σειρές που
κουβαλούν πολλά χρόνια στην πλάτη τους είναι να τους καταλογίσω την ύπαρξή τους όταν ουσιαστικά ήταν οι σειρές που τα γέννησαν.
Πρωταγωνίστρια
της ιστορίας μας λοιπόν είναι η Maya, μια φτωχή κοπέλα χωρίς ιδιαίτερες ικανότητες αλλά πηγαίο
ταλέντο για την ηθοποιία. Ως ηρωίδα πέφτει μέσα στην κατηγορία της μοντέρνας
σταχτοπούτας καθώς ξαφνικά ανοίγεται μπροστά της η ευκαιρία για τον δρόμο προς
τη δόξα μετά τη συνάντησή της με την μελλοντική δασκάλα της, αλλά και γιατί οι
σχέσεις που διατηρούσε με το στενό της περιβάλλον δεν ήτα διόλου ευνοϊκές.
Καταλυτικό ρόλο σε αυτό παίζει η μορφή της μητέρας της η οποία δεν αναγνωρίζει ούτε
ένα ψήγμα απ'το ταλέντο της κόρης της και τα ενδιαφέροντα που έχει ως παιδί κι
επικεντρώνεται περισσότερο στη γνώμη που έχουν οι άλλοι για εκείνη. Η στάση της
αυτή, η αντίδραση που δόθηκε στη Maya να επιλέξει μια διαφορετική πορεία αλλά και ο παραληρισμός μιας
μάνας απέναντι στον φόβο ότι θα χάσει οριστικά την κόρη της, την οδηγούν σε πράξεις που θα φέρουν τη Maya
όλο και πιο κοντά
στη Tsukikage και
η μικρή τελικά θα επιλέξει να ακολουθήσει πεισματικά το μονοπάτι που διάλεξε.
Η
εικόνα της Tsukikage ωστόσο
απέχει πολύ από το υποκατάστατο μιας μητέρας. Αν και για τη Maya
ήταν αναμφισβήτητα
το πρώτο άτομο που έδειξε οποιαδήποτε ειλικρινή εκτίμηση στο πρόσωπό της, η Tsukikage
εμμένει καθόλη τη
διάρκεια της σειράς στον ρόλο του μέντορα, καταφεύγοντας σε ανορθόδοξες,
σκληρές και βάναυσες μεθόδους διδασκαλίας, πλησιάζοντας περισσότερο την εικόνα
του αντιήρωα παρά του προτύπου που θα ήθελε ο κάθε θεατής να ακολουθήσει. Για
την ίδια τη Tsukikage άλλωστε
ο απόλυτος στόχος είναι η καλλιέργεια της διαδόχου της. Η ίδια σαν χαρακτήρας
λειτουργεί πολλάκις ως “plot device” όχι μόνο μέσω του στόχου της
και του υπόβαθρού της αλλά και λόγω της ασθένειας που τη βασανίζει και ευνοεί
συχνά την επίσπευση των γεγονότων.
Το
ενδιαφέρον στην εκπαίδευση της πρωταγωνίστριας είναι οι ομοιότητες με τα
αντίστοιχα arcs εκπαίδευσης
που μπορεί να συναντήσει κανείς σε οποιοδήποτε action shounen. Σύμφωνα
με τη Tsukikage, για να μπορέσει να κατανοήσει τον ρόλο για τον οποίο τη
προορίζει, πρέπει πρώτα να αποκτήσει εμπειρία και ικανότητες μέσω άλλων ρόλων
και να αναθεωρήσει τον τρόπο που σκέφτεται όταν βρίσκεται επάνω στη σκηνή.
Ίσως
εκεί να βρίσκεται η μαγεία της σειράς αφού, όχι μόνο η πρωταγωνίστρια πρέπει να
περάσει κάθε φορά από αρκετή και επίπονη διαδικασία για να κατανοήσει καλύτερα
και να κατακτήσει τον ρόλο, αλλά και γιατί ουσιαστικά η σκηνή είναι το πεδίο
της μάχης της.
Ο χώρος του θεάτρου προσφέρει αρκετό χώρο για ίντριγκες και
αντιζηλίες και δεν συμπαθούν όλοι την ανέλιξη της Maya στον χώρο και βεβαίως δε
διστάζουν να βάλλουν πολλές τρικλοποδιές στον δρόμο της. Οι άμεσοι αντίζηλοι
της μέσα στην πορεία της παρόλα αυτά, δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία να δείξουν
κάτι παραπάνω πέρα από τις δολοπλοκίες τους ενώ κυρίως χαρακτηρίζονται από
φθόνο, ζήλια και παιδιάστικα τεχνάσματα.
Το κενό
αυτό έρχεται να καλύψει η Ayumi που αποτελεί την κύρια αντίπαλο της πρωταγωνίστριας. Η Ayumi,
σε αντίθεση με τη Maya,
είναι γόνος
πλούσιας οικογένειας και παιδί διάσημων αστέρων στον χώρο του θεάτρου και του
κινηματογράφου. Ζώντας από μικρή κάτω
από τα φώτα της δημοσιότητας και έχοντας αρκετή εμπειρία παρά το νεαρό της
ηλικίας της, ζει κάτω από τη συνεχή ανάγκη να αποδείξει ότι αυτά που έχει
καταφέρει τα έχει κάνει με τη δύναμή της και όχι με τη βοήθεια των γονιών της. Η
περηφάνια που την χαρακτηρίζει και η πίεση που ασκεί επάνω της η παρουσία της Maya
την οδηγεί να
δουλέψει όλο και πιο σκληρά επάνω στο παιδικό της όνειρο, να κατακτήσει τον
ρόλο του «Πορφυρού Αγγέλου» και να αποδείξει την αξία της. Το αξιοσημείωτο εδώ
είναι ότι ενώ συνήθως οι ρόλοι είναι οι αντίστροφοι, στη συγκεκριμένη περίπτωση
ο ανταγωνιστής είναι αυτός που πρέπει να δουλέψει επάνω στις ικανότητές του και
να ξεπεράσει το φυσικό ταλέντο της πρωταγωνίστριας.
Ο
καθαρός αυτός ανταγωνισμός των δύο κοριτσιών και η εστίαση στις προσπάθειές
τους να επιβιώσουν και να ξεχωρίσουν μέσα στον χώρο αφιερώνοντας το μεγαλύτερο
μέρος της προσωπικής τους ζωής σε αυτό, είναι από τα πιο ενδιαφέροντα, αν όχι το
πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ιστορίας. Η σχέση μεταξύ τους ξεκινά αμήχανα και με
ένα μεγάλο κενό ανάμεσα στη θέση που κατέχουν μέσα στον χώρο του θεάτρου, όμως
εξελίσσεται, μαθαίνουν η μία από την άλλη και δίνουν κίνητρα να ανακαλύψουν
νέους στόχους αλλά και πλευρές που δεν ήξεραν ότι είχαν, ενώ οι ρόλοι τους πολλές φορές
αντιστρέφονται. Η παρουσίαση όλων των ανάμεικτων συναισθημάτων που θρέφουν η
μία απέναντι στο πρόσωπο και τη θέση που κατέχει η άλλη και το τελικό ξέσπασμα, είναι μία από τις πιο δυνατές σκηνές της σειράς καθώς και οι δύο καταλήγουν να είναι υποψήφιες για τον πιο σημαντικό ρόλο της ζωής τους.
Μία από
τις πιο ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των
χαρακτήρων τους είναι η σχέση που είχαν με τις μητέρες τους και πώς αυτές
επηρέασαν τη στάση τους απέναντι στις προκλήσεις που βρήκαν στον δρόμο τους
μεγαλώνοντας. Η αντίδραση της μητέρας της Maya, παρά την μετέπειτα μετάνοια
της, και η στάση που κράτησε απέναντι στην κόρη της πριν αποφασίσει να
ακολουθήσει το όνειρό της απέναντι στις ικανότητες που είχε αλλά και η έντονη
κατακραυγή από τους γύρω της, οδήγησε την πρωταγωνίστρια σε μία ψυχαναγκαστική
ηττοπάθεια παρά το πηγαίο ταλέντο της αποτρέποντας της να αναγνωρίσει την επιρροή που είχε στους γύρω της
όταν βρισκόταν επί σκηνής. Στο άλλο άκρο, η Ayumi παρά τον συνεχή ανταγωνισμό με
τη μητέρα της, είναι ξεκάθαρη η ευγενή άμιλλα που υπήρχε μεταξύ τους καθώς και η
συνεχής και σιωπηλή ενθάρρυνση της μητέρας της να ακονίζει τις ικανότητές της αλλά και η αναγνώρισή της ως πραγματική αντιπάλου μέσα στον χώρο παρά το νεαρό της ηλικίας της. Το
κοινό και των δύο κοριτσιών ήταν η ανάγκη να έρθουν πιο κοντά σε αυτές
αφού και στις δυο περιπτώσεις υπήρχε σε μεγάλο βαθμό το κενό της παρουσίας
τους, αν και για διαφορετικούς λόγους.
Οι
ρομαντικές σχέσεις βέβαια δε λείπουν από το περιεχόμενο της σειράς, το οποίο
διαμορφώνεται σύμφωνα με την ηλικία της πρωταγωνίστριας περνώντας με τον καιρό από
τον αθώο νεανικό έρωτα σε πιο έντονα συναισθήματα. Ακόμα και αυτό το κομμάτι όμως
είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένο με το επάγγελμά της και την ωρίμανση της τόσο
ως γυναίκας όσο και ως ηθοποιού.
Με το
θέατρο να είναι στο επίκεντρο, σκηνοθετικά η σειρά εστιάζει περισσότερο στις
εκφράσεις και στις κινήσεις των χαρακτήρων παρά στο παρασκήνιο το οποίο μπορεί
να περάσουν απαρατήρητο, αν και υπάρχουν μερικές σκηνές που ξεχωρίζουν. Θεατές
που έχουν επαφή με τη σκηνοθεσία του Osamu Dezaki και το ύφος του σε δουλειές όπως το “Onii-sama
e..”
και την ταινία του “Aim for the Ace”
θα παρατηρήσουν πολλές ομοιότητες τόσο στη μετάφραση των σχεδίων της δημιουργού
σε νεότερο σχέδιο όσο και στην επιλογή γήινων χρωμάτων και τεχνικής. Έτσι
παρότι έχουν περάσει μόλις 10 χρόνια από την παραγωγή της σειράς, σαν σύνολο
είναι πιο κοντά οπτικά σε παραγωγές σειρών του ’90 παρά σε αυτές που κυκλοφόρησαν το ίδιο έτος.
Παρότι
το μουσικό κομμάτι της σειράς δεν ήταν κάτι το αξιοσημείωτο, οι ερμηνείες των
ηθοποιών έκλεβαν την παράσταση με τη Kobayashi Sanae στον ρόλο της Maya
να ξεδιπλώνει το
υποκριτικό της ταλέντο προσαρμόζοντας τη φωνή της σε έναν χαρακτήρα που έπρεπε
να παίξει πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες με τη σειρά του μέσα στην ιστορία. Επίσης, η Yajima Akiko έδωσε μία αρκετά δυναμική
ερμηνεία ως Ayumi μακριά, από τα πρότυπα των ερμηνειών που συνηθίζουν να έχουν παρόμοιοι χαρακτήρες.
Εξίσου καλός και ο Morikawa Toshiyuki, στον ρόλο του Hayami Masumi αλλά κι άλλων γνωστών πλέον
αλλά νέων τότε ηθοποιών όπως του Fukuyama Jun, του Namikawa Daisuke και της Itou Shizuka.
Παρόλο
που σαν σειρά υποφέρει λίγο από το ρομάνζτο και ορισμένους μονοδιάστατους
χαρακτήρες, το Glass Mask κρύβει
λίγη από τη μαγεία των παλιών shoujo και της καλοστημένης σαπουνόπερας με τους θηλυκούς χαρακτήρες
να καταφέρνουν να ξεχωρίσουν χωρίς να γίνονται απόλυτο έρμαιο στις ερωτικές τους ιστορίες.
Η ένταση, η μαγεία του θεάτρου και το ανοιχτό τέλος των επεισοδίων καταφέρνουν
να κρατήσουν σε πολλά σημεία τον θεατή. Προτείνεται περισσότερο σε φίλους των
παλαιότερων σειρών μα και σε όσους προτιμάνε τον σχετικά μεγάλο αριθμό
επεισοδίων.
Enjoyment: 8
Worth Watching: 7
Enjoyment: 8
Worth Watching: 7
Διανέμεται Επίσημα
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου