Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016



Θα σκότωνες για τέτοιο δάσκαλο...



Η δεύτερη σεζόν του Assassination Classroom προβάλλεται αυτό το διάστημα στην ιαπωνική τηλεόραση κάνοντας τους οπαδούς της να πανηγυρίζουν για την επιστροφή της και όχι άδικα. Βασισμένη επάνω στο ομότιτλο manga του Matsui Yuusei η σειρά γνώρισε σημαντική επιτυχία τόσο έξω όσο και μέσα στη χώρα της, ενώ το manga κέρδισε αρκετά μεγάλο και πιστό κοινό από τον πρώτο κιόλας χρόνο της δημοσίευσης του, παρά τις αρχικές ενστάσεις που δέχτηκε το θέμα της σειράς, εξασφαλίζοντας της μάλιστα αγγλική έκδοση πριν καν την προβολή του anime. 

Το Assassination Classroom έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του το 2012 στις σελίδες του περιοδικού Shounen Jump, τρία χρόνια μετά το τέλος της πρώτης δουλειάς του δημιουργού Majin Tentai Nougami Neuro. Με ένα αρκετά αμφιλεγόμενο concept, το Assassination Classroom συγκέντρωσε γρήγορα την προσοχή πολλών κι έκτοτε απέσπασε αρκετές διακρίσεις και υποψηφιότητες. Η επιτυχία αυτή βέβαια δεν ήταν τυχαία αφού ο νεαρός δημιουργός είχε συγκεντρώσει ένα αρκετά μεγάλο και πιστό κοινό μέσα από το πρώτο του έργο το οποίο κοινό αδημονούσε για  την επιστροφή του, ενώ και οι δύο δουλειές του περιέχουν ιδέες, αναφορές και κάπως πιο ώριμα αστεία που ξεφεύγουν ελαφρώς από τα στερεοτυπικά δεδομένα της Shounen Jump, συνδυασμένα με την αγάπη του για σουρεαλιστικές απεικονίσεις χαρακτήρων.



Στην ιστορία μας πρωταγωνιστής είναι ένα μυστήριο πλάσμα που διατηρεί τη θέση του δασκάλου στην τάξη 3-F του γυμνάσιου Kunugigaoka. Οι μαθητές αυτής της ειδικής τάξης έχουν έναν τεράστιο και πιθανόν ακατόρθωτο στόχο: να δολοφονήσουν αυτό το μυστήριο πλάσμα - που ανάμεσα σε άλλα κατορθώματά του ήταν η δημιουργία μίας τεράστιας τρύπας στο φεγγάρι - πριν αυτό καταστρέψει τη Γη. Ο Koro-sensei, σύμφωνα με το όνομα που του έδωσαν οι μαθητές του, έχει την ικανότητα να ταξιδεύει με τεράστια ταχύτητα και επιδεικνύει εξίσου τεράστιες ικανότητες σε διάφορα θέματα, έχει όμως υποσχεθεί ότι σε καμία περίπτωση δε θα βλάψει τους μαθητές της τάξης του, όποια επίθεση κι αν δεχτεί, παρά μόνο θα αμύνεται για τη ζωή του.

Γι' αυτό τον λόγο, μέσα στο απομακρυσμένο κτήριο της ακαδημίας επιστρατεύονται ειδικά όπλα από ειδικό υλικό μη βλαβερό προς τους ανθρώπους αλλά θανατηφόρο προς τον περίεργο δάσκαλο. Αξιωματικοί του στρατού, δολοφόνοι και υπερομπότ κάνουν παρέλαση μέσα στη μικρή αίθουσα όπου η μάθηση πάει χέρι-χέρι με την προσπάθεια των μαθητών να δολοφονήσουν τον δάσκαλό τους και να κερδίσουν το χρηματικό έπαθλο που τους έχουν υποσχεθεί στο χρονικό διάστημα ενός χρόνου. Κάπως έτσι ξεκινάει μία παράξενη και τρελή σχέση με τον ακόμα πιο παράξενο αυτόν δάσκαλο καθώς νεαρά, μικρά παιδιά εκπαιδεύονται και αναπτύσσουν διάφορες ικανότητες που θα βοηθήσουν στη δολοφονία του δασκάλου τους. Πώς όμως μπορείς να νικήσεις ένα πλάσμα που φαίνεται ανίκητο;

Το Assassination Classroom προσφέρει δράση, συμπαθητικούς χαρακτήρες και άπειρο χιούμορ που περιστρέφονται γύρω από τον απίθανο χαρακτήρα του ξεχωριστού αυτού δασκάλου. Παρά τη χιουμοριστική όμως διάθεση πίσω από την ιστορία καλύπτεται μια διαρκής και συνεχόμενη κριτική του απέναντι σε ένα σχολικό σύστημα που φαίνεται να δυσαρεστεί όλο και περισσότερο τους νέους της χώρας του:


Ο Νόμος του Δυνατού 



Αρχίζοντας από το ίδιο το σύστημα, βλέπουμε ότι οι συνθήκες του σχολικού περιβάλλοντος δεν ήταν ιδανικές ακόμη και πριν την εμφάνιση ενός αγνώστου πλάσματος στην τάξη. Το σχολείο Kunugigaoka ήταν βασισμένο σε ένα αυστηρό σύστημα κλίμακας όπου οι μαθητές χωρίζονται σύμφωνα με την απόδοσή τους στην τάξη. Η τελευταία κλίμακα, όπου βρίσκεται και το πρωταγωνιστικό μας τμήμα, λειτουργεί όχι μόνο ως τον πάτο της μαθητικής αλυσίδας αλλά και ως παράδειγμα προς αποφυγή ώστε οι υπόλοιποι μαθητές να δουλέψουν ακόμη σκληρότερα για να μην καταλήξουν μέλη της δαχτυδοδειχτούμενης τάξης.

Απόρροια αυτού του συστήματος, όπως γίνεται εμφανές μέσα στη σειρά, είναι η έντονη ανταγωνιστικότητα μεταξύ των μαθητών αλλά και η καλλιέργεια του αισθήματος της υπεροχής από μαθητές ανώτερων βαθμίδων προς τους άλλους αλλά και το συνεχές άγχος των μαθητών να γαντζωθούν στις πιο ευνοϊκές θέσεις. Στον αντίποδα, το αίσθημα κατωτερότητας των μαθητών του τμήματος F ριζώνει όλο και πιο βαθιά καθώς δημιουργούνται ευδόκιμα πλαίσια τραμπουκισμού όχι μόνο μέσω του ίδιου του συστήματος σαν ιδέα αλλά και των καθηγητών, που επικροτούν και κλείνουν τα μάτια απέναντι στις προβληματικές αυτές συμπεριφορές και ιδέες αφομοιώνοντας τους εαυτούς τους μέσα σε αυτό · δικαιολογώντας την διοχέτευση της πίεσης και του άγχους τους σε διάφορες μορφές σωματικής ή λεκτικής βίας. Ένα τέτοιο σύστημα δεν είναι πρωτοφανές αλλά ούτε και άγνωστο προς τους Ιάπωνες αναγνώστες αφού παρόμοιες ιεραρχίες με παρόμοια φαινόμενα παρουσιάζονται και στο εργασιακό περιβάλλον.

Παρόμοια σχέση παρατηρείται και στη σχέση του Itona, έναν κανονικό δολοφόνο που έφεραν να σκοτώσει τον Koro-sensei μα σε ηλικία μαθητή, με τον "Δάσκαλο" του, όπου σαν μαθητής αποκτά μία και μοναδική επιθυμία: να σταθεί στην κορυφή ανεξάρτητα από τις μεθόδους που θα ακολουθήσει. Ωστόσο, ακόμη και τότε η ελευθερία του περιορίζεται και οποιαδήποτε ενέργεια του βγαίνει εκτός σχεδίου ανακόπτεται. Η σχέση τους βέβαια δεν διαφέρει από τις σχέσεις πολλών παιδιών και του περιβάλλοντός τους που αναφέρονται στιγμιαία μεν αλλά αρκετά ξεκάθαρα δε. Σε ένα περιβάλλον που οι βαθμοί και η άποψη των γύρω είναι η πρώτη και άμεση προτεραιότητα, χωρίς κάποιος να εστιάζει στις αδυναμίες του συστήματος αλλά και των μαθητών, η ηττοπάθεια που μεγαλώνει μέσα τους ενισχύει ακόμη περισσότερο την πτώση της θέλησης για μάθηση. Από την ομάδα αυτή δεν ξεφεύγει και ο ίδιος ο διευθυντής του σχολείου και την ιδιαίτερη και άκρως ανταγωνιστική σχέση με τον δικό του γιο του, όπου βάση της γίνεται η φιλοσοφία του απόλυτου νικητή. Υπάρχουν πολλά περισσότερα που θα μπορούσαμε να πούμε πίσω από τον χαρακτήρα του διευθυντή και πώς αυτή διαμορφώθηκε, όμως αυτό είναι ένα κομμάτι που δεν άγγιξε η πρώτη σεζόν και θα εξηγηθεί στο μέλλον.  


Ο Φόβος στη Μάθηση 



Κι ενώ το σύστημα του σχολείου κρατά μία ξεκάθαρη γραμμή εμφυτεύοντας την πίεση και τον φόβο, κυρίως μέσω ψυχολογικών μεθόδων, η σειρά εισάγει στην ιστορία ακόμη έναν δάσκαλο με ακόμη πιο κατακριτέες μεθόδους. Ο Takaoka πιστεύει στη μάθηση μέσω του φόβου και δεν διστάζει να την εμφυτεύσει μέσω σωματικής βίας και συνεχή πλύση εγκεφάλου όπου η βία του καθηγητή προς τον μαθητή παρουσιάζεται ως δείγμα αγάπης. Η εμφάνιση ενός τέτοιου δασκάλου δεν είναι βέβαια τυχαία, αφού παρόμοια περιστατικά όχι μόνο είναι γνωστά στην Ιαπωνία, ειδικότερα μέσα στις αθλητικές ομάδες, αλλά και κοντά στην περίοδο εμφάνισής του είχε κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο βίντεο με τέτοιο υλικό. Το γεγονός και μόνο ότι η μέθοδος αυτή κατακρίνεται και απορρίπτεται ακόμη και μέσα στο ήδη διεστραμμένο σύστημα του σχολείου παρουσιάζει την απέχθεια του δημιουργού για παρόμοια περιστατικά.

Η δεύτερη εμφάνιση του Takaoka δεν βελτιώνει ούτε στο ελάχιστο την αρχική του εικόνα, αντίθετα όχι μόνο η αντιπάθεια προς το πρόσωπό του μεγαλώνει αλλά ο συγγραφέας παρουσιάζει, αν και μέσα από την υπερβολή, τα επίπεδα παράνοιας στα οποία μπορεί να οδηγηθεί κάποιος μέσα από τη συνεχή πίεση, την ανταγωνιστικότητα αλλά και τη διαστρεβλωμένη αντίληψη της εκπαίδευσης.

Πρωταγωνιστής ο Μαθητής



Ο Koro-sensei είναι ένας παράδοξος χαρακτήρας και ένας ακόμα πιο παράδοξος δάσκαλος, με ικανότητες που δε θα μπορούσε και θα ήταν απίστευτο να έχει ο μέσος άνθρωπος, ωστόσο είναι ξεκάθαρο τι αντιπροσωπεύει για τον δημιουργό και ποιες επιθυμίες ενσαρκώνει για τον μέσο αναγνώστη. Είναι προφανές ότι μία ιστορία για μαθητές γυμνασίου που εκπαιδεύονται σαν επαγγελματίες δολοφόνοι απέχει εντελώς από την πραγματικότητα και δεν προσεγγίζει ούτε στο ελάχιστο την καθημερινότητα ενός μαθητή, οι ευσεβείς όμως αυτοί πόθοι βρίσκονται στα υπόλοιπα κομμάτια του συστήματος στο οποίο πιστεύει ο Koro-sensei, αυτό που εστιάζει τόσο στις αδυναμίες του και τις ανάγκες του κάθε μαθητή ξεχωριστά ώστε να καλυφθούν τα μαθησιακά κενά αλλά και στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που όχι μόνο δίνει χώρο στη μάθηση μέσω νέων, πιο δημιουργικών μεθόδων που ξεφεύγουν από την απρόσωπη και στεγνή διδασκαλία όσο και σε ένα περιβάλλον που δίνει χώρο για την ανάπτυξη των ξεχωριστών ενδιαφερόντων του κάθε μαθητή. Ξεχωριστή λεπτομέρεια η διαφορά στον τρόπο διδασκαλίας των αγγλικών, του οποίου τα αποτελέσματα συναντάμε συχνά-πυκνά στη μορφή των Engrish μέσα στα anime, το οποίο θίγεται διακριτικά μέσα στη σειρά όπου η εισαγωγή του οπτικοακουστικού υλικού, ακόμα και σε μορφή ταινιών, κρίνεται αναγκαία για την καλύτερη κατανόηση της γλώσσας και της προφοράς κι αναγνωρίζεται εμμέσως πλην σαφώς ως ένα σύγχρονο μέσο που μπορεί να βοηθήσει τη διδασκαλία και όχι ως ένα μέσω ψυχαγωγίας που απομακρύνει τον μαθητή από τη μάθηση.

Σε ένα σύστημα που επικεντρώνεται στην ευθύγραμμη απόδοση και το συνολικό αποτέλεσμα του κάθε μαθητή, συχνά ιδιαίτερες ικανότητες και προσωπικά ενδιαφέρονται παραμερίζονται και καμιά φορά ακόμη χειρότερα εμπαίζονται. Οι μαθητές του τμήματος F είχαν αναμφίβολα πολλά κενά αλλά όχι κενά που δεν μπορούσαν να καλύψουν με λίγη περισσότερη προσοχή και σίγουρα δεν ήταν παιδιά χωρίς ικανότητες κι ενδιαφέρονται που δεν μπορούσαν να ακονιστούν. Η άμεση καθοδήγηση και η σοβαρή αντιμετώπιση από έναν, έστω παράξενο, ενήλικα, είναι αυτό που δίνει τελικά στους μαθητές αυτούς τα κίνητρα να εξετάσουν καλύτερα τα δυνατά τους σημεία και τα αντικείμενα που πραγματικά τους ενδιαφέρουν, παρουσιάζοντας επίσης ότι τα επαγγέλματα που ατυχώς έχουν αποκτήσει ένα ιδιαίτερο πρεστίζ δεν είναι μονόδρομος για την εκπαίδευση και την επαγγελματική αποκατάσταση ενός μαθητή, από την εντομολογία ως τα ειδικά εφέ, οι μαθητές του αρχίζουν να ανακαλύπτουν νέους δρόμους στους οποίους μπορούν και έχουν τη δύναμη, τις ικανότητες αλλά κυρίως το ενδιαφέρον να τα ακολουθήσουν.

Παράλληλα, μέσα από την προσπάθεια τους να βρουν τρόπο να δολοφονήσουν τον δάσκαλό τους, δεν εξετάζουν και βελτιώνουν μόνο τις δικές τους δυνατότητες, μα και τον τρόπο να συνεργάζονται. Η διαρκής παρατήρηση του δασκάλου τους δεν τους προσφέρει μόνο τη δυνατότητα να ανακαλύψουν τις αδυναμίες του αλλά και το γεγονός ότι ο δάσκαλός τους δεν είναι τέλειος και ούτε ένα άψογο παράδειγμα το οποίο πρέπει να ακολουθήσουν. Αντίθετα το πλάσμα που έχουν απέναντί του είναι πιο ανθρώπινο από ότι δείχνει, έχει συνήθειες, κουσούρια, ακόμη και φετίχ, αδυναμίες που δεν περίμεναν ποτέ και τελικά δεν διαφέρει τόσο από εκείνους και τελικά δεν φαντάζει τόσο τέρας όσο θα θα φάνταζε ένας άλλος αυστηρός ενήλικας στη θέση του τελικά.


Oshiete, Koro-sensei!



Πέρα όμως από τις ανησυχίες του συγγραφέα για το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας του, η σειρά οικοδομείται επάνω σε ένα αρκετά μεγάλο cast χαρακτήρων. Ο χρόνος δεν κατανέμεται εξίσου σε όλους όμως η δυνατότητα τους να λάμψουν μέσα από μικρά προσωπικά arcs και σκηνές, καταφέρνει να παρουσιάσει και με το παραπάνω τη δυναμική των σχέσεων μεταξύ των χαρακτήρων όπως και τις μικρές ομάδες που δημιουργούνται μέσα σε μία τάξη. Δυνατότητα να λάμψουν έχουν και οι άλλοι δύο δάσκαλοι της τάξης, δύο χαρακτήρες με εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες ο ένας με τον άλλον που όμως μέσα από την περίοδο και τις εμπειρίες που βιώνουν μαζί με τους μαθητές τους τούς δίνεται η δυνατότητα να ωριμάσουν και οι ίδιοι.

Στο επίκεντρο όλων αυτών, ο Koro-sensei, το πλάσμα που απειλεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα, δείχνει πιο ανέμελο κι άκακο εμφανισιακά από ό,τι θα περίμενε κανείς. Με ένα αρκετά έξυπνο σχέδιο που προφανώς λύνει τα χέρια του mangaka από αρκετές επιπλέον ώρες δουλειές αλλά και παράλληλα επιτρέπει όχι μόνο διασκεδαστικές καταστάσεις αλλά και αρκετές λύσεις για να δικαιολογηθεί πώς αποφεύγεται διαρκώς το μοιραίο ο Koro-sensei παραμένει πηγή αστείρευτων αστείων προς το πρόσωπό του αλλά και προς τους γύρω του αλλά και το κύριο αντικείμενο μυστηρίου. Ο δημιουργός δεν διστάζει να πετάξει ψήγματα του παρελθόντος του δασκάλου από τις πρώτες κιόλας σκηνές τις ιστορίας ενώ κάθε κομμάτι της ενώνει όλο και περισσότερο τα κομμάτια ενός πολύ μεγαλύτερου παζλ.

Στη μικρή οθόνη...



Όσοι γνωρίζουν τον Matsui από την προηγούμενη δουλειά του θα αναγνωρίσουν την τάση του να αποδίδει το σχέδιο των "αντιπάλων" του με κάπως υπερβολικά χαρακτηριστικά που πλησιάζουν περισσότερο στο σχέδιο καρικρατούρας. Το τελευταίο από μόνο του δεν αποτελεί πρόβλημα αλλά η ξεκάθαρη κατανομή του σχεδίου αυτού ανάμεσα σε μικρόψυχους κακούς και δυνατούς αλλά σαφώς κάπως πιο αξιοπρεπών αντιπάλων φαντάζει πολλές φορές κάπως παιδιάστικη.

Το σχέδιο αυτό μεταφέρει λοιπόν το studio Lerche σε μια ομολογουμένως αρκετά επιτυχημένη μεταφορά γεμάτη έντονα χρώματα και έντονες μαύρες γραμμές στο σχέδιο των χαρακτήρων. Σκηνοθέτης της σειράς ο αρκετά έμπειρος Kishi Seiji (Tentai Senshi Sunred, Humanity Has Declined, Seto no Hanayome) καταφέρνει να μεταφέρει αξιοπρεπώς την ιστορία του manga χωρίς μεγάλα κενά και μερικές ενδιαφέρουσες σκηνοθετικές επιλογές στο φινάλε της πρώτης σεζόν.

Προφανώς η παραγωγή δε θεώρησε ότι υπήρχε μεγάλη ανάγκη να ξοδευτεί μεγάλο μέρος στο opening και στο ending της σειράς στο οπτικό κομμάτι. Mε το animation να παραμένει σε υποτυπώδη επίπεδα και η χρήση σκηνών από τα επεισόδια της σειράς να καλύπτει τα κενά, όμως τα αρκετά εύθυμα και διασκεδαστικά τραγούδια και η έξυπνη χρήση των σκηνών αυτών καλύπτει το κενό.

Ποιος κλέβει την παράσταση;



Με ένα καστ 30+ χαρακτήρων τα ονόματα των ηθοποιών που θα μπορούσαν να αναφερθούν είναι άπειρα, καθώς η σειρά έχει μία μείξη παλιών και νέων ηθοποιών του χώρου και παρότι η νεαρή Fuchigami Mai έχει ήδη ένα ικανοποιητικό βιογραφικό και μια επίσης πολύ ικανοποιητική ερμηνεία στο ρόλο του Shiota Nagisa, αναμφίβολα αυτός που κλέβει την παράσταση ακόμη και απέναντι σε εξίσου έμπειρους συναδέλφους του όπως ο Sugita Tomokazu (Sakata Gintoki, Kyon) είναι ο Fukuyama Jun (Lelouch, Kishitani Shinra) σε έναν ρόλο που δε θα μπορούσε να είναι πιο κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του. 

Σε μια ερμηνεία που θα έκανε παλιούς θαυμαστές να αφρίζουν σε περίπτωση ενός φανταστικού πιθανού remake σε περίπτωση αντικατάστασής του, ο Fukuyama Jun κάνει επίδειξη ικανοτήτων τόσο στη τεχνική όσο και στο εύρος των φωνητικών χορδών του, κάνοντας ξεκάθαρο γιατί βρίσκεται ανάμεσα στις πρώτες επιλογές κωμικών χαρακτήρων αλλά και στέκεται μόνο εκεί. Με τον Koro-sensei να ένας ρόλος που του δίνει τεράστιες ευκαιρίες να ξεδιπλώσει την εμπειρία του, η ερμηνεία του θα εκτιμηθεί από θαυμαστές του και μη.

Ωστόσο η παρουσία του Fukuyama Jun δεν είναι η μόνη που ξεχωρίζει. Nobuhiko Okamoto, Hayami Show, Itou Shizuka, Miyano Mamoru είναι μερικά από τα ονόματα που έχουν ξεχωριστή θέση πλέον στον χώρο τους και λαμβάνουν μέρος στη σειρά.



Ανάμεσα στο τι θέλει να πει ο ποιητής και τις διασκεδαστικές αλλά και υπερβολικές καταστάσεις που απεικονίζονται στη σειρά, είναι τελικά μία σειρά για όλους; Σίγουρα όχι. Η σειρά παραμένει υπερβολική σε μεγάλο βαθμό και μη ρεαλιστικές καταστάσεις πιθανότατα να απωθήσουν αρκετούς θεατές που μπορεί να χαρακτηρίσουν το concept της σειράς, σε συνδυασμό με την μικρή ηλικία των πρωταγωνιστών και το χιούμορ που τείνει περισσότερο στο slapstick, επιεικώς γελοίο. Ωστόσο για όσους αγνοούν τις λεπτομέρειες, λατρεύουν να παρακολουθούν ένα μεγάλο καστ και επιθυμούν μία μείξη κωμωδίας, δράσης και περίεργων καταστάσεων, μάλλον βρήκατε αυτό που ψάχνετε.

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου